Deze week had ik een klas voor het laatst en dat was een goede reden om weer eens iets mierzoets te bakken: cupcakes met toppings die het glazuur van je tanden laten springen.
De Lidl had drie smaken in het assortiment: framboos-vanille, hazelnoot-roomkaas en chocolade-sinaasappel. Helaas met bijgevoegde cupcakevormpjes, zo kom ik dus nóóit van die dure Dr. Oetkervormpjes af... De dozen bestonden verder uit één zak met cupcakemix (een poedersuikerachtige substantie die je met een elektrische mixer moest mixen met één ei, 100ml melk en 100ml olie, maar die daarbij zo begon te stuiven dat ik de rest van de mixes met de spatel heb gemengd...), een zakje toppingpoeder (in fluoriserend roze, feloranje en wit) en een zakje strooisel (respectievelijk zogenaamde witte chocoladerasp, pure chocoladevlokken en bruine suiker). Bij het zien van al deze chemische ingrediënten was ik blij dat ik ze zelf niet op hoefde te eten, maar ook enigszins bezorgd over de aanval die mijn baksels zouden gaan plegen op de suikerspiegels van al die arme kinderen. Aan de andere kant: de gemiddelde middelbare schoolleerling spoelt witte boterhammen met chocoladepasta weg met energiedrank, dus dan maakt een E-cupcakeje meer of minder ook niet zoveel uit.
Ik begon met de chocoladevariant. Aangezien ik dertig cupcakejes zou gaan bakken had ik hier en daar al gebedeld om bakvormen, maar niemand had ze te leen. Omdat ik na de vorige vaatwassersmaaksensatie mijn siliconenmuffinvorm heb weggegooid, heb ik een anti-aanbakvorm voor twaalf stuks gekocht. Vanaf nu kan ik dus achttien cakejes per keer bakken (toch wel handig met het einde van het schooljaar in zicht).
De chocoladecakjes zagen er puik uit toen ze de oven uitkwamen en ik had het zo uitgekiend dat de roomkaasvariant er direct achteraan kon. Na twee uur stonden er 34 dampende cakejes op het rooster af te koelen. Ze zagen er lekkerder uit dan verwacht!
De volgende dag was het tijd voor de toppings. Maar dat bleek onbegonnen werk. Je moest het poeder met boter en kwark mengen en dan, het liefst met een spuitzak, op de cakejes aanbrengen. Ten eerste vond ik de kwark een zeer afwijkend ingrediënt, zo
niet vet en
niet zoet... Ten tweede vond ik de mix niet compact genoeg en was ik bang dat het helemaal van de cakejes af zou glijden, vooral omdat ik geen spuitzak heb en het dus gewoon met een lepel moest doen. Met dat glijden viel het mee, maar ik heb alleen de framboosvarianten een topping gegeven. De rest van de toppings zagen er simpelweg niet appetijtelijk genoeg uit (klonten van de kwark en zeer onnatuurlijke kleuren). De kinderen bleken minder kieskeurig: 'ze zijn heerlijk', 'echt lekker', 'vooral dat roze laagje'. :-)
Gerelateerde posts:
Mini appeltaartjes
Chocolade Kerst: chocokokosballetjes
Lentemuffins!
